CANPOL - Kominki Bełchatów

Kominki Powietrzne z systemem DGP

Kominki Powietrzne

System DGP to sieć kanałów, którymi jest rozprowadzane gorące powietrze ogrzane przez wkład kominkowy.

Sam wkład ogrzewa pomieszczenie, w którym się znajduje - częściowo przez promieniowanie, ale w większym stopniu przez konwekcję, czyli ruch powietrza ogrzanego od gorących ścianek wkładu. Naturalny ruch powietrza nie jest intensywny, dlatego ilość ciepła docierającego do innych pomieszczeń jest niewielka.

System DGP sprawia, że ogrzane przez kominek powietrze może do nich dotrzeć, zanim ostygnie, i dzięki temu skutecznie je ogrzać. Jak działa DGP? Gorące powietrze, unosząc się nad wkładem, trafia do zamontowanego nad nim okapu. Do niego podłącza się zaizolowane cieplnie przewody do transportu powietrza. Instaluje się je tak, by trafiające do nich powietrze dotarło nimi do wszystkich pomieszczeń, które mają być ogrzewane. Bezpośredniego nawiewu nie robi się w łazienkach, toaletach, garderobach i kuchniach, czyli tam, gdzie znajdują się wywiewne kratki wentylacyjne, bo mogłoby to doprowadzić do odwrócenia kierunku przepływu powietrza między pomieszczeniami. Wentylacja w domu musi bowiem działać tak, aby dzięki podciśnieniu nieprzyjemne zapachy i wilgoć trafiały do kratek wywiewnych, a nie do sąsiednich pomieszczeń. Niekorzystne jest też nadmierne rozbudowywanie sieci kanałów, bo wymusza to zastosowanie wentylatora o większej mocy. Może być także przyczyną nadmiernych strat ciepła w przewodach, czego efektem jest zbyt zimny nawiew.

Ciepłe powietrze jest dostarczane jedynie do pokoi i dzięki naturalnej sile wyporu termicznego przepływa w kierunku kratek wywiewnych, po drodze ogrzewając do pewnego stopnia pomieszczenia bez nawiewu (ten ruch powietrza wykorzystuje się także w systemach ogrzewania kominkowego bez DGP). Przy rozprowadzaniu kanałów niekiedy trudno znaleźć miejsca, w których byłyby niewidoczne. Zwykle umieszcza się je nad sufitem lub w obudowach z płyt gipsowo-kartonowych. Wyloty kanałów uzbraja się w ukierunkowujące strumień nawiewanego powietrza anemostaty lub kratki mocowane w suficie lub w ścianach.

Wszystkie elementy zastosowane w instalacji DGP muszą być odporne na działanie wysokiej temperatury (izolowane, niepalne przewody - 250°C, kratki i anemostaty - 150°C). W praktyce oznacza to, że powinny być metalowe, a nie z tworzywa sztucznego. Ruch powietrza w systemie DGP może się odbywać w sposób naturalny (grawitacyjnie) lub wymuszony przez wentylator.

Instalacja grawitacyjna jest tańsza i nie wymaga zasilania (nie pobiera prądu elektrycznego). Można ją jednak zastosować tylko w instalacjach doprowadzających powietrze do pomieszczenia z kominkiem i ewentualnie tych z nim sąsiadujących. Długość wszystkich przewodów transportujących powietrze powinna być podobna i raczej nie większa niż 3 m. Prędkość powietrza w takim systemie jest mała, a droga od źródła ciepła do nawiewu krótka, przez co ma ono stosunkowo wysoką temperaturę. Zwykle nie jest to dobrze odbierane przez użytkowników. Oprócz znacznej różnicy temperatury w pobliżu i z dala od miejsca nawiewu niekorzystne, a wręcz niezdrowe jest zjawisko przypiekania kurzu znajdującego się w nawiewanym powietrzu.

Jego cząstki stają się wtedy drażniące dla dróg oddechowych. W układzie grawitacyjnym - ze względu na duży opór przepływu - nie da się zastosować filtrów powietrza. Tych niedogodności jest pozbawiony system, w którym ruch powietrza jest wymuszony przez wentylator. Ma ono niższą temperaturę, ale jego strumień może być większy, więc ilość transportowanego ciepła, podobnie jak odległość, na jaką ma być doprowadzone, również mogą być większe.

Dzięki temu można ogrzewać większą przestrzeń. Łatwiejsze jest też sterowanie temperaturą w pomieszczeniach - przez zmianę wydajności wentylatora wyposażonego w regulator obrotów. Filtr powietrza jest praktycznie standardowym wyposażeniem takich systemów.